DUCH MIEJSCA-GENIUS LOCI FARA LUBELSKA

Inicjowanie, wspieranie i rozwój projektu instalacji przestrzennej mogącej stać się ważnym, ponadczasowym elementem w krajobrazie przestrzeni publicznej Lublina, Lubelszczyzny, Polski, Europy to cel działań Fundacji Genius Artis.

Projektem tym chcemy poruszyć i aktywizować energię społeczną wspierającą stworzenie współczesnego symbolu dziedzictwa kulturowego.

Symbolu łączącego przeszłość z przyszłością, tradycji z nowoczesnością, bogactwa wielokulturowości naszego społeczeństwa. Symbolu mogącego stać się wyjątkową wizytówką regionu i kraju. Symbolu odwołującego się do jego etymologicznego znaczenia wyrażonego słowami: przyjaźń, więź, uczucia, obowiązki i interesy.

Inspiracją do odwiedzania i poznawania nas, naszej kultury.

Plac Po Farze to historyczne miejsce w północno-wschodniej części wzgórza staromiejskiego na Starym Mieście w Lublinie. Plac powstawał w wyniku rozbiórki budynku kościoła zakończonej w roku 1855 Historia kościoła farnego pw. św. Michała w Lublinie Kościół ufundowany przez Leszka Czarnego w roku 1282, jako wotum ofiarne ku czci św. Michała Archanioła po zwycięskiej bitwie nad Jadźwingami wg. legendy opisanej w „Rocznikach” Jana Długosza. Przez stulecia zmieniała się bryła, wyposażenie i status kościoła. Pierwsza przebudowa miała miejsce w XV wieku i wiązała się m. in. z dobudowaniem wieży, najwyższego punktu ówczesnego Lublina. Kolejna rozbudowa nastąpiła w pierwszej połowie „złotego” XVII wieku. Zmieniono zwieńczenie wieży o wysokości 65 metrów, przebudowie uległo bogato wyposażone wnętrze budowli. W następnych latach w wyniku klęsk żywiołowych, zdarzeń związanych ze zmianą statusu lubelskiej fary i braku funduszy, postępuje powolny proces niszczenia budowli zakończony podpisaniem umowy zatwierdzającej rozebranie kościoła w 1846 roku.

Kościół Farny pw. św. Michała Archanioła na przełomie wieków stanowił ważny punkt na mapie miasta wokół którego toczyło się życie społeczne, kulturowe i duchowe lubelskiej społeczności. Od czasu całkowitego rozebrania budowli teren został zamieniony na skwer miejski tracąc wyjątkowe dziedzictwo, symbol minionych czasów. W drugiej połowie XX wieku dokonywano badań archeologicznych fundamentów kościoła, następnie wzniesiono widoczne elementy fundamentów wyrównując cały teren płytami.

Plac Po Farze to historyczne miejsce w północno-wschodniej części wzgórza staromiejskiego na Starym Mieście w Lublinie.
Plac powstał w wyniku rozbiórki budynku kościoła zakończonej roku 1855

Kościół ufundowany przez Leszka Czarnego w roku 1282, jako wotum ofiarne ku czci św. Michała Archanioła po zwycięskiej bitwie nad Jadźwingami wg. legendy opisanej w „Rocznikach” Jana Długosza. Przez stulecia zmieniała się bryła, wyposażenie i status kościoła. Pierwsza przebudowa miała miejsce w XV wieku i wiązała się mi. z dobudowaniem wieży, najwyższego punktu ówczesnego Lublina. Kolejna rozbudowa nastąpiła w pierwszej połowie „złotego” XVII wieku. Zmieniono zwieńczenie wieży o wysokości 65 metrów, przebudowie uległo bogato wyposażone wnętrze budowli. W następnych latach w wyniku klęsk żywiołowych, zdarzeń związanych ze zmianą statusu lubelskiej fary i braku funduszy, postępuje powolny proces niszczenia budowli zakończony podpisaniem umowy zatwierdzającej rozebranie kościoła w 1846 roku.

Kościół Farny pw. św. Michała Archanioła na przełomie wieków stanowił ważny punkt na mapie miasta wokół którego toczyło się życie społeczne, kulturowe i duchowe lubeleskiej społeczności. Od czasu całkowitego rozebrania budowli teren został zamieniony na skwer miejski tracąc wyjątkowe dziedzictwo, symbol minionych czasów. W drugiej połowie XX wieku dokonywano badań archeologicznych fundamentów kościoła, następnie wzniesiono widoczne elementy fundamentów wyrównując cały teren płytami.

W ciągu ostatnich dekad Plac Po Farze został uporządkowany. Nie stanowi jednak wartości turystycznej, społecznej, kultowej i kulturowej regionu i miasta Lublin. Plac wykorzystywany jest sporadycznie, wyłącznie w okresach letnich i przy sprzyjających warunkach atmosferycznych, jako miejsce organizacji niewielkich imprez miejskich. Próba odtworzenia fundamentów zabytkowego kościoła farnego nie spowodowała zwiększenia atrakcyjności tego wyjątkowego miejsca.

Pomostem czasu pomiędzy historyczną przeszłością istnienia kościoła farnego, a przyszłością którą otwiera wyobraźnia stanie się DUCH MIEJSCA urzeczywistniony instalacją rzeźbiarską GENIUS LOCI-FARA LUBELSKA

INSTALACJA RZEŹBIARSKA GENIUS LOCI FARA ŚW. MICHAŁA powstanie na Placu Po Farze, i będzie artystyczną interpretacją bryły historycznego kościoła. Filary konstrukcyjnie instalacji wyznaczały będą miejsca graniczne historycznej budowli wspartej o odtworzone fundamenty. Tafle szklane zostaną umieszczone około czterech metrów nad powierzchnią placu, tworząc wrażenie lekkości, unoszenia się całości założenia rzeźbiarskiego. Nawiązując tym samym pośrednio do wezwania dawnego kościoła Św. Michała Archanioła

INSTALACJA RZEŹBIARSKA GENIUS LOCI FARA LUBELSKA jest inspirowana legendą i historią związaną z powstaniem i przemijaniem kościoła który ewoluował, inspirował wiele pokoleń, ostatecznie stając się symbolem siły ducha, ludzkiej wyobraźni i determinacji. Symbolem mieszkańców Lublina będącego ważnym ośrodkiem ziem polskich. Inspiracją projektu są konstrukcje-symbole miejsc, które na stałe wpisały się w światową kulturę i sztukę, tworząc wielkie wartości na drodze rozwoju cywilizacji ludzkiej w jej humanistycznej drodze, materialnej i duchowej, zarówno tych małych jak i wielkich społeczeństw.

INSTALACJA RZEŹBIARSKA GENIUS LOCI FARA LUBELSKA technologicznie będzie przekraczała granice teraźniejszości. Jednocześnie, formą, symboliką i miejscem łącząc się z przeszłością. Istnieją rozwiązania techniczne umożliwiające skonstruowanie instalacji wyłącznie w oparciu o elementy szkła i uzupełniające konstrukcje stalowe. Możliwości współczesnej technologii pozwalają na zastosowanie skutecznej izolacji termicznej, akustycznej i świetlnej UV.

W przestrzeni publicznej znanych jest wiele przykładów wykorzystania tafli szklanych jako elementu konstrukcyjnego i izolacyjnego. Możliwości zastosowania tego materiału przekraczają Przykład projektu domu mieszkalnego stworzonego przez włoskich designerów.
Szkło wykorzystywane jest jako główny element konstrukcyjny budynku.

Przykład zastosowania szklanych tafli elewacyjnych tworzących zewnętrzną powłokę dla betonowego rdzenia zastanej budowli w której znajdują się obecnie bogate zbiory sztuki orientalnej i nowoczesnej.
Fundacja Langena – Neuss, Niemcy

Instalacja będzie zaopatrzona w system multimedialny pozwalający na zsynchronizowaną prezentacje przestrzenną obrazu statycznego i ruchomego z jednoczesnym zastosowaniem systemu nagłośnienia umieszczonego w filarach konstrukcyjnych rzeźby. Dodatkowo w elementach konstrukcji nośnej umieszczone zostaną systemy wentylacji i nagrzewnic w celu stworzenia możliwości wykorzystania obiektu niezależnie od warunków pogodowych. Przewidujemy również zastosowanie najnowszych osiągnięć technologii w pozyskiwaniu “czystej” energii asymilowanej dzięki dużym powierzchniom szklanych tafli.

Panorama Starego Miasta w Lublinie z uwzględnieniem realizacji INSTALACJI RZEŹBIARSKIEJ GENIUS LOCI FARA LUBELSKA mogącego stać się symbolem miasta, multimedialną galerią – miejscem spotkań kultur i ludzi.

Zachęcamy do zapoznania się z nagrodzoną koncepcją projektu wystroju wnętrza Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie. Nasza wizja spotkała się z uznaniem jury konkursowego pod przewodnictwem profesor Ewy Kuryłowicz. Projekt obejmował realizację wszystkich elementów wystroju wnętrza świątyni ze szczególnym uwzględnieniem centralnej jego części – ołtarza głównego.

Organizatorem i liderem grupy artystów, którzy przygotowali nagrodzoną koncepcję jest Paweł Łukasz Pogorzelski. Od 2020 roku trwają prezentacje wszystkich zespołów uczestniczących w konkursie.

W dalszej części opisu znajdziecie Państwo linki ze szczegółami konkursu, jego założeniami, wynikami i nagrodzonymi projektami oraz prezentacje wspieranego przez fundację projektu rozszerzoną o koncepcje nie prezentowane w oficjalnej prezentacji.

SCHODY DO NIEBA – TOPOS DRABINY JAKUBOWEJ

POMYSŁ I INICJATYWA POWSTANIA INSTALACJI RZEŹBIARSKO – UŻYTKOWEJ, SYMBOLU O WIELOWYMIAROWYM ZNACZENIU.

Fundacja wspiera działania w zakresie stworzenia elementu krajobrazu marynistycznego, który mógłby stać się rozpoznawalną wizytówką o znaczeniu międzynarodowym nadmorskiego miasta, całego Pomorza i Polski. Naszą intencja jest by inicjatywa zjednoczyła lokalne społeczeństwo w budowaniu unikalnego SYMBOLU wyjątkowości miejsca – symbolu wielokulturowości w jej aspektach społecznych i religijnych, otwartych, wolnych ludzi realizujących marzenia. Chcielibyśmy przekroczyć tym projektem granice wyobraźni, SYMBOLICZNIE ŁĄCZĄC NIEBO Z ZIEMIĄ.
Projekt SCHODY DO NIEBA, idea unikalnej atrakcji turystycznej, wierzy widokowej, komunikacyjnej, nawigacyjnej, SYMBOLU WYJĄTKOWEGO MIEJSCA I LUDZI

Pomnik Lotnika Polskiego realizowany w formie nawiązującej do łuku triumfalnego, bramy wspartej na dwóch pylonach o wysokości około 30 m. Farma monumentu nawiązuje do historycznych tradycji wojska polskiego, którego silnymi symbolami są skrzydła polskiej husarii. Elementem łączącym pylony w górnej części pomnika jest pastisz rzeźbiarski samolotów myśliwskich wykorzystywanych przez polskich lotników w czasie obrony Wysp Brytyjskich.

Projekt